Mavoy Stars - Woodkid

Yoann Lemoine, czyli Woodkid, gościł niedawno w naszym kraju, gromadząc na swoim warszawskim koncercie wierne grono sympatyków. Ilu z Was jednak wie, że Francuz jest związany z naszym krajem więzami dużo głębszymi, niż można by się tego spodziewać? Wprawdzie Yoann urodził się w Lyonie, ale jego matka wywodzi się z polskiej rodziny żydowskiej.

Bohater artykułu początkowo nie tworzył własnej muzyki. W młodości zainteresował się sztuką filmową, kończąc animację i ilustrację w prestiżowym Emile Cohl School. W 2004 r. przeniósł się do Wielkiej Brytanii, aby kontynuować swoją edukację w Swindon College. Początkowo tworzy głównie reklamy – co ma zresztą związek z profesją rodziców, pracujących w jednej z agencji. Z Diorem współpracuje do dzisiaj. Przełomem dla młodego animatora stała się praca nad popularnym dziełem Luca Bessona – Artur i Minimki. Wkrótce zaproszono go do współtworzenia filmu Sofii Coppoli – Maria Antonina. Lemoine zdobył uznanie jako reżyser, w latach 2009-2010 wyróżniono go nawet kilkoma nagrodami na Międzynarodowym Festiwalu Reklamy w Cannes. Szczególną popularność zyskał jako reżyser teledysków. Moby wybrał dwudziestosześcioletniego artystę do stworzenia alternatywnego klipu do Mistake, który zwrócił uwagę największych wytwórni płytowych. Kolejnymi dziełami Yoanna były teledyski największych gwiazd muzyki pop za oceanem – Katy Perry (Teenage Dream), Taylor Swift (Back To December), Drake’a (Take Care), a także Lany Del Rey (Blue Jeans i Born To Die). W 2012 r. otrzymał aż 6 nominacji do MTV Video Music Awards!

 

O swojej przyjaciółce, Lanie, Francuz wyraża się bardzo ciepło: „To bardzo kreatywna dziewczyna, pełna pomysłów. Wie bardzo dużo na temat kina i czerpie z niego liczne nawiązania w swoich klipach. Odkryłem ją przed »Video Games« i od razu czułem, że ma w sobie to coś, choć nie miała wtedy nawet kontraktu z dużą wytwórnią. Dzisiaj nie musisz mieć bogatej osobowości, by zdobyć sławę, ale jest to zawsze twój dodatkowy atut. Zaproponowałem jej wspólny teledysk i wysłała mi wczesne demo »Born To Die«. Bardzo mi się spodobało, więc rozpoczęliśmy pracę nad klipem. Ciężko mi uwierzyć, że przekroczył 100 milionów odtworzeń na YouTube…”. Oprócz wspomnianych wyżej wizuali, artysta stworzył również podniosły remiks Born To Die. W 2011 roku Yoann i Lana wystąpili na jednym z koncertów, wykonując wspólnie dwa utwory – nagranie można znaleźć na YouTube. Francuz chciałby z nią ponownie pracować, ale przyznaje, że jest znacznie mniej rozpoznawalny niż Amerykanka.

Dlaczego filmowiec zdecydował się na komponowanie własnych utworów? Nieoficjalnie przytacza się historię spotkania z legendarnym gitarzystą, dawną gwiazdą Woodstocka, Richie Havensem, który miał mu w pewnym momencie wręczyć swoje własne bandżo. Pseudonim „Woodkid” dobrał bez dłuższego zastanowienia, jak tłumaczy, pragnął w ten sposób wyrazić „organiczność” swojej natury artystycznej. W 2011 roku ukazała się pierwsza EP zatytułowana Iron. Tytułowe nagranie zdobyło popularność na tyle dużą, że wkrótce wykorzystano je w zwiastunach gry komputerowej Assassin’s Creed: Revelations, a także filmu Hitchcock. Patetyczny styl, wykorzystujący wiele instrumentów – szczególnie bębny i skrzypce – stał się znakiem rozpoznawczym Yoanna.

W drugiej połowie 2012 r. Woodkid rozpoczął pracę nad debiutanckim krążkiem. The Golden Age ukazało się ostatecznie nakładem Green United Music. Oceniając ten album, krytycy często zestawiali go z dziełami muzyki filmowej, komplementując bogatą formę i liryczne teksty. „Nie ma wielu albumów brzmiących jak ten” – stwierdził recenzent bloga PopMatters. Kolejnym przebojem (odnoszącym także umiarkowane sukcesy na komercyjnych listach przebojów – 11 miejsce w Niemczech) okazała się piosenka Run Boy Run. Nominowany do Grammy klip jest kolejnym sukcesem Francuza. Trzeci singiel, I Love You, doczekał się remiksów firmowanych przez Angel Haze i samego Pharrella Williamsa.

Yoann przenosi swoją kreatywność ze świata obrazu do dźwięku – gdy tworzy muzykę, oba te atrybuty mają dla niego jednakowe znaczenie. Wśród swoich ulubionych twórców wymienia Tolkiena i Matthew Barneya. „Nie spędzam godzin przy instrumentach oraz na trenowaniu głosu, a potem wyjściu na scenę. Widzę to znacznie szerzej. Dużo czasu poświęcam na pisanie scenariuszy, przekształcanie pomysłów na teledyski. Widzę muzykę jako kolor, obraz i zawsze próbuję powiązać obrazy z dźwiękiem. Mój punkt widzenia pewnie nigdy nie będzie taki precyzyjny i wyczerpujący jak w wypadku najpopularniejszych muzyków i zespołów na świecie. Ale ta wizja ma dla mnie kluczowe znaczenie i Woodkid jest projektem, w którym mogę wyrazić siebie z pomocą wszystkich posiadanych przeze mnie narzędzi. (…) Buduję go ze swojego DNA, wszystkich życiowych doświadczeń, ulubionych filmów, mojej pracy reżysera, muzyki, której słuchałem – wszystkie te rzeczy służą jednocześnie jako inspiracja i narzędzie. (…) Nie opowiadam historii. Woodkid jest znacznie bardziej kompleksowy i fragmentaryczny. Przypomina to trochę… psychoanalizę – eksperymentuję z tymi samymi tematami, historiami, ale innymi metaforami, symbolami. Czasami mam wrażenie, że w ten sposób powstaje pewna opowieść, poświęcona procesowi dojrzewania. Ale nie jest to typowe opowiadanie”.

Woodkid nie wyda w najbliższym czasie nowej płyty – przerwa może potrwać nawet 4-5 lat. W tym czasie artysta powróci do pracy filmowej – myśli coraz poważniej o nakręceniu swojego pierwszego obrazu pełnometrażowego, któremu towarzyszyłaby oczywiście autorska ścieżka dźwiękowa. „Będzie to coś zupełnie różnego od waszych oczekiwań” – zapowiada – „bardzo osobiste i proste”. Jednocześnie Yoann otrzymuje nowe propozycje współpracy z „big hip hop names” – bez podawania nazwisk, i przyznaje, że chętnie spróbowałby swoich sił w tym gatunku, gdyż ceni Kendricka Lamara, Kanye Westa czy też Schoolboya Q. Woodkid ma niewątpliwie duże ambicje i pragnie zapisać się na stałe w annałach nie tylko muzyki, ale także kultury popularnej w ogóle. Możemy oczekiwać, że popularność artysty będzie wzrastać i z pewnością zaskoczy nas jeszcze nie jednym pomysłem. A może kiedyś zdobędzie Oskara?

Maciej Wojcieszek
28/01/2014

Wykorzystano wywiad dla Pigeons And Planes z października 2013 r.