Nobody Does It Better - historia piosenek do filmów o Jamesie Bondzie
Premiera każdej części Jamesa Bonda jest zawsze dużym wydarzeniem... czego nigdy do końca nie rozumiałem, gdyż - przyznaję - nie widziałem w całości żadnego z filmów, kojarzę tylko urywki z telewizji oglądanej przez ojca.. Najlepiej zapadł mi w pamięć Hannibal... Mads Mikkelsen w jednej z ostatnich części. Co nie zmienia faktu, że jestem wielkim zwolennikiem zaangażowania do tej roli Idrisa Elby :) To co najbardziej interesuje w Bondzie nas, fanów muzyki, to oczywiście temat przewodni. W 2013 Skyfall Adele nie dało się ominąć, co prawdopodobnie miało duży wpływ na to, że ostatecznie straciłem zainteresowanie twórczością piosenkarki. Teraz Sam Smith dostanie podobny airplay. Writing's On The Wall udała się sztuka, której nie osiągnął żaden z jej poprzedników - w ostatnim notowaniu brytyjskiej listy hitów utwór znalazł się na pierwszym miejscu.
Jak wygląda historia tematów z Bonda? Zebrałem kompleksowe informacje i umieszczam je tutaj. Oprócz znanych wam szlagierów, starałem się wytyczyć ślady utworów, które były blisko otrzymania tytułu "piosenki do Bonda", lecz ostatecznie nie dostąpiły tego zaszczytu.
Dr. No - 1962 - John Barry & Orchestra - James Bond Theme
Oryginalny temat pojawia się choćby na chwilę w każdym filmie o Bondzie, w kilku służy za podkład pod napisy końcowe. Jego autorem jest Monty Norman, popularny muzyk i uczestnik variety show. W swojej karierze Norman współpracował m.in. z Peterem Sellersem,.Benny Hillem i Bobem Hope. Temat oparł na swojej wcześniejszej piosence scenicznej, nieco wschodnim Bad Sign Good Sign. Choć za swój udział wciąż żyjący kompozytor zainkasował prawie 500 tysięcy funtów do końca wieku , w filmie ostatecznie wykorzystano przearanżowaną wersję autorstwa bliżej nieznanego wtedy Johna Barry'ego. Barry dzięki pracy nad tą ścieżką zyskał renomę, jego utwory ozdobiły ścieżki jedenastu Bondów, a także Pożegnania z Afryka i Tańczącego z wilkami. Tymczasem Norman regularnie podkreśla, że to on jest autorem sławnego nagrania. Dwa razy wytoczył proces Barry'emu - w obu przypadkach wygrał.
Pozdrowienia z Rosji - 1963 - Matt Monro - From Russia with Love
Matt Monro jest obecnie nieco zapomniany, tymczasem w latach swojej świetności potrafił gromadzić nie mniejszą publiczność niż Frank Sinatra, do którego zresztą był porównywany. Sława przyszła niespodziewanie - George Martin (tak jest, ten sam od The Beatles!) poprosił aby Monro nagrał parodię stylu Franka, wyłącznie jako demo dla wspomnianego Sellersa. Efekt był na tyle dobry, że piosenkarz sam zaczął nagrywać kolejne piosenki "na serio". Wkrótce Matt zwyciężył w programie A Song For Britain na ITV. Po premierze filmu Monro zdobył Oskara - za inny obraz z Barrym, Born Free, zasłynął także z wydania coveru The Beatles - Yesterday na singlu... zanim zrobili to Fab Four!
Goldfinger - 1964 - Shirley Bassey - Goldfinger
Shirley Bassey nagrała aż trzy tematy do filmów o agencie 007. Na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych dwudziestokilkuletnia piosenkarka cieszyła się ogromną popularnością - As I Love You i Reach For The Stars zdobyły tytuł numeru jeden na liście hitów. Eddi Fiegel w książce John Barry: a sixties theme : from James Bond to Midnight Cowboy przytacza anegdotę - do Barry'ego przyszli tekściarze utworu, Leslie Bricusse i Anthony Newley i zanucili - "Goooldfingeeer, wider than a mileee"... na melodię bardzo wtedy popularnego za sprawą Śniadania u Tiffany'ego Moon River. Barry wyrzucił ich za drzwi. Kiedy powstała finałowa piosenka, kompozytor zasugerował wybór Bassey - był dyrygentem na jej trasie koncertowej i krążyły pogłoski o ich związku. Producent filmu uważał, że utwór jest fatalny, ale zwyczajnie zabrakło czasu na nagranie innego. Co ciekawe, Bassey w tym samym roku nagrała także tytułową piosenkę do filmu The Liquidator, którego fabuła mocno przypomina produkcje o Bondzie.
Operacja Piorun - 1965 - Tom Jones - Thunderball
Nagranie tej piosenki przyniosło więcej trudności niż poprzednich. Oryginalny utwór nosił tytuł Mr. Kiss Kiss Bang Bang i miała nagrać go Shirley Bassey, ale Barry przyznał, że powinien śpiewać go ktoś o lepszym głosie, dlatego zaangażowano Dionne Warwick Problem pojawił się, kiedy wytwórnia filmowa United Artists zażądała, aby tekst piosenki koniecznie zawierał tytuł filmu. W dodatku niezadowolona z odrzucenia Bassey... podała ekipę filmową do sądu. Kompozytor w pośpiechu napisał nowy temat, do którego wykonania wybrano najpopularniejszego w tym okresie brytyjskiego wokalistę - Toma Jonesa, który właśnie święcił triumfy z It's Not Unusual. Jones tak wczuł się w rolę, że zemdlał podczas nagrywania. Po ukończeniu sesji Barry jeszcze kilka razy zmienił aranżację piosenki. Alternatywny utwór zaproponował Johnny Cash. Wprawdzie producenci nie okazali zainteresowania, ale Cash umieścił ten kawałek na swojej płycie - wsłuchując się w tekst, łatwo zauważycie aluzje do filmu.
Żyje się tylko dwa razy - 1967 - Nancy Sinatra - You Only Live Twice
Jeden z moich ulubionych. Scenariusz tego filmu napisał Roald Dahl i dość mocno różnił się on od książki, jako pierwszy. Nancy nie była pierwszym wyborem producentów. Pierwszą, nieco orientalną (w końcu Bond udaje się do Japonii) wersję nagrała Julie Rogers, która miała trzy lata wcześniej hit nr 1 z piosenką The Wedding. Producent Cubby Brocolli zaproponował nagranie Frankowi Sinatrze, ten jednak uważał, że jego córka, z którą właśnie nagrał duet nr 1 Somethin' Stupid wykona go lepiej. Sam Barry myślał jeszcze o Arecie Franklin. Tekst został niemal zupełnie zmieniony. Istnieją dwie wersje tej piosenki - filmowa i singlowa - tą drugą wyprodukował Lee Hazzlewood. Warto w tym momencie dodać, że niezapomniane smyczki nie są autorskim pomysłem Barry'ego - kompozytor pożyczył je z pierwszego koncertu fortepianowego Aleksandra Czerepnina, trochę je modyfikując. Oczywiście później ten sam motyw wykorzystał Robbie Williams w Millenium, a covery opisywanej piosenki wykonali także Bjork, Coldplay, Soft Cell i.. a jakże, Shirley Bassey.
W tajnej służbie jej królewskiej mości - 1969 - John Barry Orchestra - On Her Majesty's Secret Service
Louis Armstrong - We Have All The Time In The World
Ten film powrócił do tematu instrumentalnego jako przewodniego. Barry uważał, że ciężko będzie skomponować piosenkę z tekstem, który będzie zawierał pełny, długi tytuł filmu. Charakterystyczną cechą tego nagrania jest wykorzystanie analogowych syntezatorów Mooga. Instrumenty te zdobyły rozgłos w kolejnej dekadzie, używane przez takich artystów jak Stevie Wonder, Rick Wakeman, Jan Hammer, Kraftwerk i Giorgio Moroder. WTSJKM jest też ostatnim filmem, w którym główny bondowski temat wybrzmiał w niezmienionej wersji Monty'ego Normana. Do wykonania piosenki został wybrany Louis Armstrong, było to zaledwie trzy lata przed jego śmiercią. W tym okresie Satchmo pozostawał bardzo aktywny, koncertując na całym świecie pod patronatem amerykańskiego Departamentu Stanu. Choć utwór nie pojawił się wtedy na listach przebojów, nieoczekiwany rozgłos zdobyła w 1994, kiedy pojawiła się... w reklamie piwa Guiness, oficjalnie pierwszej w historii, w której nie pojawia się ani postać ani lektor. Rok wcześniej dość dużą popularnością cieszył się cover debiutujących wtedy My Bloody Valentine. Inne wersje tej piosenki nagrali Iggy Pop, Fun Lovin' Criminals czy też Vic Damone.
Diamenty są wieczne - 1971 - Shirley Bassey - Diamonds Are Forever
Shirley Bassey powróciła do serii, nie bez ponownych oporów producenta Harry'ego Saltzmana. Istnieją dwie wersje tego utworu - anglojęzyczna i włoskojęzyczna. Wśród coverów najbardziej rozpowszechniona pozostaje nagranie Arctic Monkeys, którzy umieścili to nagranie na jednym z B-side'ów, wykonywali je także na żywo, m.in. na Glastonbury. Nie można także pominąć wykonań Katie Melua oraz Chaki Khan. Fani rapu znają to nagranie za sprawą sampla w Diamonds From Sierra Leone Kanyego Westa, które zostało nagrodzone Grammy.
Żyj i pozwól umrzeć - 1973 - Wings - Live and Let Die
Ten Bond radykalnie zmienił stylistykę, wyraźnie cytując filmy blaxploitation. Zamiast mierzyć się z maniakami z przerośniętym ego, agent 007 tropił od tej pory dealerów narkotykowych. Akcja toczyła się w Harlemie, Nowym Orleanie i Karaibach,a Bond romansował z afroamerykańską dziewczyną. Zmiana nastąpiła także w obsadzie głównego bohatera - Seana Connery'ego zastąpił Roger Moore. Pierwszym rockowym wykonawcą, który nagrał temat do obrazu z serii jest Paul McCartney, rozważany już przy okazji Diamentów. John Barry ostatecznie skłócił się z Saltzmanem i nie stworzył ścieżki dźwiękowej do tego filmu. McCartney skontaktował się z Georgem Martinem i nagrał utwór z towarzyszeniem swojego aktualnego zespołu Wings. Zespół cieszył się zainteresowaniem głównie jako "projekt McCartneya" - swój pierwszy naprawdę popularny album, Band On The Run wydał w grudniu tego samego roku. Producentom utwór spodobał się na tyle, że zasugerowali Martinowi stworzenie całego soundtracku, na co ten przystał (chociaż Saltzman widział w roli wykonawcy Thelmę Houston). Było to pierwsze nagranie z Bonda nominowane do Oskara, cieszyło się też popularnością komercyjną. Ostrzejszą wersję zaproponowali w osiemnaście lat później Guns N Roses na Use Your Illusion - cover pojawia się m.in. na soundtracku dość zabawnej komedii z Johnem Cusackiem, Zabijanie na śniadanie. Istnieje także nagranie Duffy.
Człowiek ze złotym pistoletem - 1974 - Lulu - The Man with the Golden Gun
Trzy lata wcześniej Lulu wydała swój najpopularniejszy album The Most Of Lulu, będący kompilacją jej najpopularniejszych piosenek, w 1974 cover Davida Bowie, The Man Who Sold The World, osiągnął trzecie miejsce na liście przebojów. A jednak piosenka nie stała się hitem, w ogóle nie weszła na listy, a sam John Barry - który pogodził się z Saltzmanem i powrócił do tworzenia soundtracków do Bonda - uznał ją za najgorszą piosenkę, jaką stworzył. Alternatywny utwór stworzył Alice Cooper.
Szpieg który mnie kochał - 1977 - Carly Simon - Nobody Does It Better
To pierwszy od czasów Dr. No film, którego temat nie zawiera w swoim tytule tytułu filmu. Pięć lat wcześniej największy przebój Simon You're So Vain osiągnął miejsce pierwsze na liście Billboardu, ale to Nobody Does It Better stało się tym szlagierem artystki, który pozostał notowany przez najdłuższy okres czasu. Amerykanka zatytułowała także w ten sposób jedną ze składanek swoich hitów. Utwór był nominowany do Oskara, Złotych Globów i Grammy. Wśród coverów należy zdecydowanie wyróżnić Radiohead, którzy często wykonywali go na żywo w początkach swojej kariery - w słowach Thoma Yorke'a jest to "najbardziej seksowna piosenka w historii". Za wykonywanie piosenki brali się także Celine Dion, Aimee Mann i Sophie Ellis Bextor.
Moonraker - 1979 - Shirley Bassey - Moonraker
Moonraker jest trzecim i ostatnim tematem do Bonda wykonywanym przez Shirley. Nie chciałbym obrazić wielkiej artystki... ale przed nią nagranie to było oferowane kilku wielkim i cenionym przeze mnie wykonawcom,bez powodzenia. Pierwszym typem Barry'ego był Frank Sinatra, później do projektu zaangażowanego Johnny'ego Mathisa. Gdy jednak Mathis usłyszał piosenkę, którą miałby wykonywać, stracił zainteresowanie. Prawdziwie rewelacyjnie brzmi informacja, jakby utwór został zaoferowany Kate Bush. Niestety! Wokalistka odrzuciła tą propozycję z powodu napiętej ramówki. Pozostaje nam tylko wyobrażanie sobie, jak ta piosenka mogłaby brzmieć - moim zdaniem głos Kaśki bardzo by pasował. Ostatecznie Moonraker zaśpiewała więc Bassey, ale w efekcie licznych zawirowań piosenka nie cieszyła się promocją i sukcesem komercyjnym. Istnieją zresztą dwie wersje - balladowa (grana na początku) i taneczna (grana na końcu).
Tylko dla twoich oczu- 1981 - Sheena Easton - For Your Eyes Only
Myślę, że w porównaniu z innymi artystami wspominanymi w tym poście, Sheenę Easton kojarzy niewielu z was. W tym okresie szkocka piosenkarka była typowana na wielką gwiazdę, otrzymała Grammy dla Nowego Wykonawcy, a piosenka 9 to 5 (Morning Train) dotarła do nr 1 listy amerykańskiej. I tak, także ta piosenka została napisana z myślą o kimś innym. Kompozytor Bill Conti, który zastąpił Barry'ego, pragnął nagrać ją z Donną Summer albo Dusty Springfield (to moim zdaniem kandydatura najbardziej pasująca do piosenki). Studio mocno optowało jednak za Easton. Piosenka stała się przebojem, choć trochę mniejszym niż Live And Let Die czy też Nobody Does It Better. Sheena pojawia się - jako jedyna artystka w historii - w otwierających napisach filmu. Alternatywny utwór zaproponowali Blondie, ale to nagranie zostało odrzucone - możecie je porównać z oryginałem dzięki sprawnemu montażyście z YouTube.
Ośmiorniczka- 1983 - Rita Coolidge - All Time High
Piosenka do Ośmiorniczki niezbyt mi się podoba i nie brzmi do końca jak typowy temat Bonda, producenci zdecydowali się bowiem na wyprawę w świat country. Rita Coolidge miała kilka przebojów w latach 70, bardziej rozpoznawalna jest jednak jako małżonka Krisa Kristoffersona, z którym nagrała kilka płyt. Jej niezaprzeczalną zasługą jest.. urokliwe zakończenie Layli Derek & The Dominos. Wprawdzie za jego powstanie oficjalnie odpowiedzialny jest perkusista bandu Jim Gordon (bynajmniej nie komisarz policji z Batmana ;) ), ale jego kolega z zespołu słyszał kiedyś podobną melodię w ich domu, w wykonaniu Rity. All Time High ponownie napisał John Barry. Początkowo miała ją wykonywać Mari Wilson, brytyjska piosenkarka naśladująca muzykę lat 60, ale kompletnie nieznana w Stanach. Bliska podpisaniu kontraktu była Laura Branigan, znana z przeboju Gloria (rok później wydała Self Control, do tej pory grane w polskich stacjach). Barry i tekściarz Tim Rice popierali tą kandydaturę. Gdy jednak producent Cubby Broccoli usłyszał głos Coolidge, nakazał zmianę aranżacji i wykonawcy. To wreszcie pierwsza piosenka do Bonda, która ma teledysk. Najlepszy cover - Pulp
Zabójczy widok - 1985 - Duran Duran - A View to a Kill
A View To A Kill jako jedyny Bondsong dotarło do pierwszego miejsca amerykańskiej listy przebojów i pozostaje jednym z większych przebojów Duran Duran, jednych z tytanów lat osiemdziesiątych. Piosenka była też nominowana do Oskara. Wybór zespołu był spowodowany pewnym ciekawym zdarzeniem. Basista Jim Taylor, fan Bonda, spotkał kiedyś na przyjęciu wspominanego już Broccolego i - nieco podpity - zapytał "ej, a kiedy weźmiecie do Bonda kogoś naprawdę fajnego?". Broccoli uznał, że pomysł jest całkiem niezły i zapoznał muzyków z Johnem Barrym. Kompozytor nie miał wielkiego udziału w powstaniu piosenki, zajmując się bardziej aranżacją gotowego nagrania. Zgodnie z modą tego okresu, powstała również wersja extended, której możecie posłuchać tutaj: https://soundcloud.com/mi6-hq/duran-duran-a-view-to-a-kill-12-extended-remix
W obliczu śmierci- 1987 - A-ha - The Living Daylights
Norwegowie z A-ha nie byli zadowoleni z współpracy z Johnem Barrym, dlatego istnieją dwie wersje tytułowej piosenki do The Living Daylights. Ta druga pojawia się na albumie Stay On These Roads. Jak wspominał Magne Furuholmen, "Barry pozostawił po sobie wyjątkowo nieciekawe wrażenie. Podobno w jakimś wywiadzie porównał nas potem do Hitlerjugend". Zdaniem Påla Waaktaara, wkład kompozytora był na tyle niewielki, że nie powinien być on wymieniany jako współautor. Na soundtracku znajdują się też dwie piosenki Pretenders, Where Has Everybody Gone (wyraźnie wykorzystujące temat serii) i If There Was A Man. Własną piosenkę nagrali Pet Shop Boys - kiedy została odrzucona, wydali ją jako This Must Be The Place I Waited Years To Leave na płycie Behaviour. Był to pierwszy film, w którym Bonda zagrał Timothy Dalton.
Licencja na zabijanie - 1989 - Gladys Knight - Licence to Kill
Barry przechodził w tym okresie poważną operację gardła, w roli kompozytora zastąpił go Michael Kamen, twórca muzyki filmowej, ale postać niezwykle ważna dla muzyki rozrywkowej. Powinniście zapamiętać jego nazwisko. To właśnie Kamen stworzył aranżacje dla The Wall Pink Floyd, pracował także zarówno z Gilmourem jak i Watersem po rozpadzie grupy. To on zaaranżował Who Wants To Live Forever dla Queen. Kamen jest jednym z członków zespołu Davida Bowie na albumie David Live. Współtworzył Here Comes The Rain Again Eurythmics, Everything I Do i Have You Ever Loved A Woman Bryana Adamsa i Nothing Else Matters Metalliki. Wreszcie znacząco rozbudował Moments Of Pleasure Kate Bush. Kamen pragnął zaprosić do współpracy dobrego znajomego, Erica Claptona,z którym kilka lat wcześniej pracował nad ścieżką do Edge Of Darkness, a także Vicka Flicka, grającego na gitarze w temacie Monty'ego Normana.. Ostatecznie wybrano "cesarzową soulu", czyli Gladys Knight. Tekst napisal Walter Afansasieff, czyli twórca hitów Mariah Carey i Celine Dion. Pięć minut dwanaście sekund - to najdłuższy temat do Bonda w historii. Na soundtracku pojawia się także piosenka Patti LaBelle - If You Asked Me To.
GoldenEye - 1995 - Tina Turner - GoldenEye
Po dłuższej przerwie seria powróciła z nowym odtwórcą roli tytułowej, Piercem Brosnanem. Autorami tej piosenki są członkowie U2. W sieci możecie znaleźć dyskusję na temat: "dlaczego zespół nie nagrał tej piosenki samodzielnie?". Możecie z niej dowiedzieć się, że wśród kandydatów rozważani byli m.in. The Rolling Stones, którzy jednak odrzucili tą ofertę. Bono nagrał wersję demo, po czym zaproponował wykonanie wersji końcowej Tinie Turner. Piosenka stała się hitem i obecnie jest jednym z niewielu bondowskich utworów, które pojawiają się nawet w polskich stacjach. Dwa bardzo dobre remiksy zapewnili David Morales i Dave Jam Hall. Istnieje też piosenka Ace Of Base, ale wyjątkowo tym razem nie ma czego żałować :)
Jutro nie umiera nigdy - 1997 - Sheryl Crow -Tomorrow Never Dies
Początkowo temat miała śpiewać kanadyjska gwiazda country, K.D. Lang. Ostatecznie zastąpiła ją jednak Sheryl Crow, choć piosenka Lang, po zmianie tytułu na Surrender, pozostała na soundtracku, słychać ją też w ścieżce Davida Arnolda. Utwór Crow zdobył bardzo negatywne recenzje, większość krytyków żałowała, że nie pozostawiono dzieła Lang. Tomorrow Never Dies było umiarkowanym przebojem, jednym z krajów, który docenił je mocniej była... Polska (5 miejsce na liście ZPAV). Zyskało jednak nominację do Oskara, choć miało pecha ubiegać się o nagrodę w tym samym roku co Titanic.. Warto w tym momencie zaznaczyć, że Crow pozostawiła w pokonanym polu kilku innych rozpoznawalnych artystów. Najbardziej szkoda Bowie'owskiego utworu zespołu Pulp, jest też piosenka St. Etienne.
Świat to za mało- 1999 - Garbage - The World Is Not Enough
Doskonałe nagranie z filmu Świat za mało pamiętam z dzieciństwa, nagrane przez mamę na kasetę. To jeden z moich Bondowskich faworytów. Davidowi Arnoldowi zależało na połączeniu klasycznego brzmienia z elektroniką przenikającą jego soundtrack. Tekst napisał Don Black, który wcześniej stworzył piosenki Toma Jonesa, Lulu i Diamonds Are Forever. Głos Shirley Manson wyraźnie imponuje.Wokalistka była niezwykle podekscytowana ofertą, zespół zawsze marzył o nagraniu piosenki do serii. "Jestem fanką tej serii jako instytucji, interesowałam się nią od dziecka. (...) Jeśli to nie jest szkockie, to nie jest prawdziwy Bond!". Tym razem alternatywny utwór nagrała grupa Straw, może się on spodobać fanom Muse. Music Week twierdził, jakoby przed wyborem piosenki Arnolda i Garbage, producenci rozważali utwory m.in. Jamiroquai, Robbiego Williamsa, Sharleen Spiteri, Björk i Melanie C, ale kompozytor zaprzeczył tym doniesieniom. Tym razem krytycy byli zachwyceni.
Śmierć nadejdzie jutro - 2002 - Madonna - Die Another Day
W zgodnej opinii piosenka uważana za jedną z najgorszych utworów w serii. Zamiast napisać utwór w typie wyśmienitych Frozen czy Power Of Goodbye (w końcu to pewnie pod wpływem hitów z Ray Of Light piosenkarka została wybrana), który pasowałby do filmu i pewnie często gościłby także w moim odtwarzaczu, Madonna wydała bladą popową piosenkę ze średnio trafioną elektroniką. Utwór wyciekł zresztą do sieci przed oficjalną premierą (tak, ona często miewa takie problemy...), która została przyspieszona.
Casino Royale - 2006 - Chris Cornell - You Know My Name
Odrodzony, bardziej brutalny i mroczny James Bond z Danielem Craigiem w tej roli wymagał zupełnie nowego podejścia do tematu. Producenci pragnęli wyrazistego, męskiego wokalu. Ostatecznie postawiono na lidera Soundgarden, Chrisa Cornella. Muzyk był zaskoczony propozycją, początkowo myślał zresztą, że jego piosenka będzie wykorzystana na soundtracku, ale główny temat wykona jakiś brytyjski rockman. Postanowił wzorować się na Thunderball i Live And Let Die. Napisał tekst, do którego Arnold dodał później muzykę, gra też w utworze na basie. Także ten utwór wyciekł do sieci - we wrześniu, oficjalna premiera miała miejsce dopiero dwa miesiące później. Co interesujące, utwór nie pojawił się nawet na soundtracku w wersji CD - Cornell zażyczył sobie, aby zachować go na album Carry On.
Quantum of Solace - 2008 - Jack White feat. Alicia Keys - Another Way to Die
Ciężko nie cenić mi duetu dwojga moich ulubionych wykonawców, choć recenzje tego nagrania były dość skrajne. White gra nie tylko na gitarze, ale także na perkusji (widocznie wtedy był już zbyt skłócony z Meg). To jedyny duet w historii serii. Teledysk został nakręcony podczas Toronto International Film Festival, gdzie legendarny rockman promował It Might Get Loud, a Alicia - The Secret Life Of Bees. Początkowe pogłoski mówiły o utworze Amy Winehouse, nagranym oczywiście z jej stałym współpracownikiem Markiem Ronsonem. Jak brzmi prawda? Wygląda na to, że trochę podobnie do ostatniej współpracy Ronsona z Laną Del Rey. "Pracowaliśmy na tym, ale nigdy nie skończyliśmy"- wyznał kiedyś Ronson. Utwór, który zaproponował Mark, nagrywając nawet wersję demo z Dap Kings nie przypadł do gustu Amy, która nawet nie pojawiła się na sesji nagraniowej. Nigdy nie powstało nic w jego zastępstwie, choć Winehouse mocno krytykowała producentów filmu, twierdząc, że piosenka jest gotowa i wyda ją jednocześnie z tematem oficjalnym. Jak do tej pory, ślad jednak po niej zaginął. Jednocześnie riff pierwotnie przygotowany przez Arnolda został wykorzystany w piosence No Good About Goodbye... Shirley Bassey.
Skyfall - 2012- Adele- Skyfall
Spectre - 2015 - Sam Smith - Writing's on the Wall
Dwie ostatnie piosenki są na tyle znane, że połączę wpis o nich w jedną całość.Skyfall zostało nagrodzone na Oskarach, Złotych Globach i Brit Awards. Wśród kandydatów do wykonania piosenki do Skyfall często wspominano Muse - sami członkowie zespołu twierdzą, że Supremacy pasowałoby do filmu, sugerując niejednoznaczne sygnały o tym, że kandydowali do tego grona, choć producenci filmu tym informacjom zaprzeczyli. Nieoczekiwana informacja o Ellie Goulding wykonującej piosenkę do Spectre utrzymywała się zaskakująco długo, zresztą podtrzymał ją trollujący fanów Sam Smith. Prawdziwą sensację wzbudziła plotka o Radiohead. Można też przypuszczać, że Lana Del Rey nagrała utwór, podejrzewa się, że może być to piosenka 24 z albumu Honeymoon (choć Spectre jest... dwudziestym piątym filmem w serii). Znając ją - będzie próbować dalej.
Myślę, że czytając ten tekst nieraz odnieśliście wrażenie: "szkoda, że piosenkę do filmu X nagrał Y, a nie Z". Nie zmienia to faktu, że dwadzieścia kilka filmów o przygodach agenta 007 dostarczyło nam wiele rewelacyjnych nagrań, pozostając najbardziej zasłużoną serią filmową w historii muzyki. Przyznaję, że już nie mogę się doczekać, aby usłyszeć następne! :)
PS Oto najlepsza playlista na Spotify, jaką znalazłem - większość nie ma jeszcze dodanego Smitha
Brak komentarzy: